Kwinkslagen, kweekwaarde & kwekkoe (1)

Allereerst wens ik U als lezer een gezond en liefdevol (duiven)jaar in vrede!

Verleden

José maakt weleens grapjes over mijn belangstelling voor het verleden. Zij heeft weinig met wat achter ons ligt en leeft in het nu. Dat is goed. Ik ben een beetje nostalgisch.  Koop je niks voor, maar ik heb mezelf ook niet gemaakt. Ze weet dus weinig over haar voorgeslacht en verbaast zich over het feit, dat mij dat juist boeit. Ik herinner me veel over mijn jeugd en kan me  dingen helder voor de geest halen. Enkele dagen geleden bezocht ik oud-klasgenoot en jeugdvriendje Gerrit Kroon. Gerrit woont zonder partner op de ouderlijke monumentenwoning. Ik zat in de woonkamer, waar ik zestig jaar eerder in zwartwit keek naar “Rawhide” en “Roy Orbison”. We hadden het over klasgenootjes van de lagere school in Voorst en stelden vast, dat er tenminste tien niet meer leven. Onder hen Jan ten Hove, die als eerste uit onze klas stierf. “Buitengewoon moedig en voor de duvel niet bang”, memoreerde Gerrit. Een beeld, dat volledig overeenkomt met mijn herinnering aan  Jan(tje). Polio beperkte zijn loopvermogen, maar de meeste hinder had hij van een ongeneeslijke stofwisselingsziekte. Ondanks zijn kleine postuur en ernstige beperkingen, ging hij voor niemand aan de kant. Voor Gerrit en voor mij was hij een dappere held, die kort na het behalen van de volwassen leeftijd stierf door zijn ziekte. Ongeveer een halve eeuw later is er nog steeds respect voor zijn moed en levenslust. Dat er al tenminste tien klasgenoten overleden zijn, is confronterend. Waren we een zwakke lichting, of is het toeval? De tijd stond niet stil. Het afgelopen jaar vloog voorbij, maar er gebeurde genoeg. Onze overbuurvrouw overleed als veertiger, na ondraaglijk geestelijk lijden, door euthanasie. In februari leek alles kortstondig stil te staan, toen onze dierbare moeder Toos overleed.  Buren naast de buurvrouw, die uit het leven stapte. kozen voor echtscheiding. Dat doe je ook niet voor de lol. De enige zus van een vrijgezelle buurman, in Gietelo geboren, kwam aan haar eind na een slopende ziekte en dan stop ik vlug met mijn buurtverslagje, omdat er anders een vertekend en heel somber beeld ontstaat over onze woonomgeving. Een geliefde oud-collega stierf vorige maand op 42-jarige leeftijd door ALS. Dat maakte indruk. Ook Mieke, de echtgenote van Joep, verwisselde rond die tijd het tijdelijke voor het eeuwige. Met Joep had ik in de periode van het africhten van de jonge duiven de laatste jaren contact, om verliezen te beperken. Er waren aanvallen van steenmarters in duivenhokken. Hein v.d. Berg uit Apeldoorn kan er over mee praten. Een nachtmerrie. Ook in duivenwagens vielen slachtoffers door de steenmarter. Afdeling 9 ondervond het aan den lijve op de losplaats. Een jaar vliegt voorbij en de meeste dingen vergeet je snel. Dat de duivenvluchten, waaraan we deelnamen, niet altijd naar wens verliepen, is in een terugblik op het voorbije jaar eigenlijk een  onbelangrijk detail.

Verklaring

De overgang van het oude naar het nieuwe jaar vierden we bij de oudste zus van José in Oldenzaal. Vorig jaar woonde ze nog in haar geliefde woning in Enschede en stond niemand stil bij de verrassende overgang naar Oldenzaal. Een heupoperatie en de tachtigste verjaardag in 2024, deden Anneke ineens beseffen, dat ze als alleenwonende, de bakens moest verzetten. Door de grote ramen op de eerste verdieping van haar vrijwel nieuwe en strak  ingerichte appartement, zagen we een prachtig vuurwerkschouwspel, na het aftellen naar het nieuwe jaar. Alles kan snel veranderen en Anneke is helemaal gelukkig op haar nieuwe plek. Rond tien uur vanochtend werd ik wakker in ons eigen bed in Gietelo en bedacht me, dat ik vandaag een stuk(je) wilde typen voor onze site. Over een nieuwe naam had ik nog geen seconde nagedacht, maar binnen vijf minuten was ik er uit. Het werden de drie K’s.  Alliteratie, zoals eerder toegepast, als naam voor mijn schrijfsels. Opa Frederik had het altijd over de drie K’s, waar het in het leven om ging. Niet over K3, want die bestonden nog nie. Bij de dokter en de notaris had hij het als kolenboer en expediteur over Kroeg, Kerk en Kapitaal. Soms had hij het over “de duit en de fluit”. Misschien verklaart dat de flexibiliteit van de drie K’s, afhankelijk van het gezelschap waarin hij verkeerde. Een drie-letterig woord met een K gebruikte hij als variabele, of zou hij toen al aangevoeld hebben, dat de positie van de kerk wankelde? Een kwinkslag hoort bij het leven. Humor maakt kommer en kwel draaglijk. Kweekwaarde is heel belangrijk bij duiven. Nog belangrijker dan de imposante stamkaart, hoewel ze verweven zijn. Kwekkoe is het dialectwoord voor “kweekgras” . Hobbytuinders en beroepstelers kennen de meest gehate onkruidsoorten. Heermoes en zevenblad staan bij velen in de top 10. In Gietelo heb ik een hekel aan klaverzuring. Hardnekkig onkruid tussen de bestrating, de rode bladgloed en charmante, gele bloemetjes ten spijt. Brandnetel en zuring plagen me in Gietelo meestal in het najaar. Het is wortelonkruid. Afschoffelen helpt niet. Met wortel en tak verwijderen, net als “kwekkoe”, helpt wel. Van heermoes hebben we in Gietelo gelukkig geen last. Heermoes wortelt extreem diep op arme en uitgeputte grond. Ik noemde het als kind “kerstbomen”, die uit de pre-historie leken te stammen. Mariadistel leek uit het niets voor het eerst in 2024 her en der op te komen. Ik gaf de duiven in de tuin wat detox-voer. Een belangrijk zaadje daarin is de mariadistel. Soms doe je met de mode mee en laat je sporen achter in de tuin. Het verhaal achter mariadistelzaad klinkt goed. In chiazaadjes geloofde ik destijds niet, maar soms ga je voor de bijl bij voerboer van der Bijl in Voorstonden. Tachtiger van der Bijl sr., met wie ik nog weleens een praatje maakte over Barnevelderkippen, stierf ook afgelopen najaar en zijn vrouw volgde hem ongeveer een week later. Bizar. Dries van Agt en geliefde echtgenote, gingen afgelopen jaar tegelijk en hand in hand, na euthanasie. Een romantische gedachte, als je beiden ziek en 93 bent.

Kweekwaarde

Over de “kwinkslag” hebben we het gehad, net als over “kwekkoe”. Over kweekwaarde hadden we het nog niet. Ik vertelde over topduiven in het verleden, die geen kweekwaarde bleken te bezitten. Pas na verloop van jaren komt de aap uit de mouw. Eigenlijk had ik vanaf mijn prille jeugd tot aan mijn 65^e levensjaar geen duif met overtuigende kweekwaarde. Het geeft aan, hoe lastig de materie is. Koop je een topduif voor een ton, dan zet je er diverse topduivinnen tegen en ga je er uitgebreid mee kweken,tot aan de d ood van de dure aankoop. Dan zul je er ongetwijfeld een keer een bruikbare of goede nazaat uit kweken. De kwaliteiten van die nazaat zullen toegeschreven worden aan de dure aankoop, maar is dat terecht? In mijn ogen is een duif met kweekwaarde een duif, die met meerdere partners, zeer regelmatig goeie nafok geeft. In het jaar dat ik 65 werd, kwam “Brutus” als eitje naar ons team. Was het voor bewezen diensten, of een cadeautje van Hans? Het was wat later in het seizoen en hij mocht als jaarling uitgroeien en speelde dat jaar in de kweek geen rol. Het werd een stoere doffer. Zijn komaf was vorstelijk, met louter iconen van Eijerkamp als grootouders. “Brutus” beschaamde zijn beide opa’s “Ché” en “Nieuwe Olympiade” niet. Of had hij zijn talent van oma “Celena”? Zij speelde o.a. 3^e NPO Orleans tegen 5014 duiven en 1^e NPO Peronne tegen 14.253 duiven. Prestaties uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst, maar toen één van de eerste jongen twee weken op rij een eerste speelde in kring e/o regio, ging er bij mij een belletje rinkelen. Het duifje ging helaas verloren, maar “Brutus” bewees in de jaren die volgden kweekpotentie te hebben. Zoon “Brave” schaarde zich in 2020 bij de asduiven van de kring en nestzus “Britta” was nog beter. Dan komt de vraag: hoe is de voortzetting in volgende generaties?  “Brave” gaf in 2021 meteen de eerste asduif van de kring. Wat me bijzonder beviel, was dat deze jonge doffer zijn negen prijzen behaalde op het schapje. “Ernst” is zijn naam. Sando Verbeek had er afgelopen jaar op een bon een bruikbare uit met zeven prijzen. Geen enkele jonge duif bij “Ons Vermaak” in Eerbeek kwam verder aan zeven prijzen, wat wijst op een lastig jaar voor de junioren. Meteen in zijn eerste kweekjaar, gaf “Ernst” al een zoon, die vader met brio overklaste. Ik kan daar jubelverhalen over schrijven, maar laat ze achterwege. Wat ik wil zeggen: een duif met echte kweekwaarde geeft gemakkelijk goeie nafok. Niet alleen kinderen, maar ook kleinkinderen en achterkleinkinderen. Het is de kunst, om steeds partners te zoeken, die ook iets in hun mars hebben. Met het beste van Willem de Bruin en gebroeders Leideman, alles via Eijerkamp, zoek ik naar “aanpassers” bij de basislijn, als in een legpuzzel. Ook dan blijkt, dat veel duiven “het” niet hebben. Duiven met echte kweekwaarde zijn witte raven!  De broer van Johan Cruijff kon niet voetballen en zoon Jordi moest het van zijn naam hebben, niet van zijn faam, al kon hij een aardig balletje trappen. Kweken is  een uitdaging, want alle mooie namen op de stamkaart ten spijt, schiet je meestal mis en maar zelden raak. Beschik je over postduiven met kweekwaarde, die met verschillende partners regelmatig iets bruikbaars of goeds geven, dan heb je een streepje voor. Garantie heb je nooit, want duiven die louter toppers geven vind je in sprookjesboeken, of bij fantasten, die in hun eigen sprookjes gaan geloven. Kweken blijft een uitdaging!!!!  Voor iedereen!!!

Verkoop

Onze vereniging “Steeds Verder” te Twello, heeft via Duiven.net een bonnenverkoop met items “voor elk wat wils”. Zaterdagmiddag  4 jan. om 14.30 uur begint de zaal- of slotverkoop in ons clubgebouw. Onze jeugdige voorzitter Sven van Brummen nam het voortouw voor deze verkoop en zal ook als veilingmeester fungeren. Een enthousiaste jongeling met hart voor de club. Zoals elke postduivenclub, hebben we de centen hard nodig, om penningmeester Cor Wenink nog enige nachtrust te gunnen. Misschien mag ik Sven wat assisteren en we zien U graag zaterdag 4 januari aan de Stinzenlaan 85 in Twello.  Koffie met oliebol gratis. Welkom!