Voorster Varia (1)

2022

Nieuwe ronde, nieuwe kansen! De naam “Voorster Varia” gebruikte ik eerder begin jaren tachtig. In september 1980 werd de voorloper van “Voorster Nieuws” voor het eerst gepresenteerd onder de naam “Voorster Vrienden”. De bedenker woonde in de Apeldoornse Maten en gaf meerdere huis-aan-huisbladen uit. In de eerste editie werden vrijwilligers gevraagd en ik gaf me op en stapte in. Pionierswerk en ik kan me herinneren, dat ik samenwerkte met o.a. Wim Tempelman, die destijds onderwijzer was en in de krant een nieuwe hobby zag. Wekelijks schreef ik artikelen over dorp Voorst en ik kan me herinneren, dat ik de kleine artikeltjes bijeenbracht onder de noemer “Voorster Varia”. Het is nostalgie en bij gebrek aan een alternatief, haal  ik deze oude koe uit de sloot. Het dekt de lading.

Vincent

Vandaag zijn op ons kweekhok de eerste eitjes gelegd. Op dag tien heeft meer dan de helft van de duivinnen het eerste eitje gelegd. Daar ben ik opgetogen over. Het is geen garantie voor een goed seizoen, maar een goed begin is meestal het halve werk. De eerste klap is immers een daalder waard, toch? Het afgelopen weekend bedacht ik me om de junioren een naam te geven gerelateerd aan Vincent van Gogh. Rond de kerst is de jongste broer van José traditiegetrouw enkele dagen bij ons te gast. René is een fijne zwager en op zeker moment kwamen we op het onderwerp Vincent van Gogh terecht. René schildert zelf niet onverdienstelijk, net als zijn broer Harrie en zijn zus Truus. Ook is hij een zeer regelmatig museumbezoeker met grote kennis op het culturele vlak. Op een gegeven moment kregen we een discussie over van Gogh. We verschilden van mening en dat noopte me om op wikepedia nog eens goed het leven van deze bijzondere kunstenaar te lezen. Tijdens het lezen, viel me een aantal toevalligheden op. Op 30 maart 1852 werd er een Vincent Willem van Gogh te Zundert dood geboren. Rond die datum, maar dan precies honderd jaar later, ben ik verwekt en negen maanden later, op 30 december 1952 ter wereld gekomen. Exact een jaar na de geboorte van de eerste Vincent kwam op 30 maart 1853 de latere, beroemde kunstenaar Vincent Willem van Gogh ter wereld. In het domineesgezin werd vervolgens een meisje geboren, Anna. Zelf kreeg ik ook een zusje, Tonny. Vincent krijgt vervolgens een broertje. Dat is Theo, waarmee hij ongeveer zijn halve leven correspondeerde en die Vincent financieel ondersteunde. Ik kreeg broertje Henk op mijn zesjarige verjaardag en tussen ons bestaat ook een speciale band. Vincent kreeg vervolgens twee zusjes, te weten Willemien en Elisabeth. In het kolenboersgezin van Ernst en Toos werden achtereenvolgens Erna en Josien geboren. Vincent kreeg tenslotte nog een veel jonger broertje: Cor. Ik kreeg in 1969 broertje Ben. Stom toeval. In de derde klas van de lagere school kreeg ik van meester van Amstel een schildersdoos. Wim van Amstel was een verdienstelijk amateur schilder en kleurrijk mens. Hij zag in mij een schilderstalent en moedigde me aan. Tot zijn teleurstelling hield ik meer van voetbal en later van wielrennen. Vader Ernst gaf me een accordeon. Ook zoiets. Zelf was ik meer geboeid door vogels en vooral postduiven. In mijn jonge jaren vond ik heel veel dingen leuk. Kan me herinneren, dat ik na het winnen van een hardloopwedstrijd op de Martinetschool (de “Singelloop”), ook in die richting aspiraties had. In die jaren, combineerde vader Ernst zijn kolenhandel met een transportbedrijf. Op een bepaald moment werd er overdag en ’s nachts gereden, met inschakeling van een chauffeur in loondienst. Het opzakken van de kolen was vaak mijn pakkie an, want vader reed op de melktankwagen, bezorgde tussen de bedrijven door de anthraciet, deed zelf grotendeels het onderhoud en ging zo nu en dan ook nog naar bed. Als oudste zoon was ik in die tijd vaak het verlengstuk van vader, die de gaten dicht liep. ’s Ochtends altijd vroeg op. Het kolenwerk deed ik voor kost en inwoning. Het bezorgen van Telegraaf, Nieuws van de Dag en Algemeen Dagblad in de vroege ochtend in Voorst, Empe en Gietelo leverde een leuk zakcentje voor mezelf op. Dik honderd gulden in de week. Daarvan betaalde ik de mengsmering voor mijn oude Puch, alsmede het duivenvoer en de biertjes, die we vrijdagmiddag na schooltijd met vrienden van de Pabo nuttigden bij café Zondag in Deventer.

Vincent (2)

De overeenkomsten met Vincent vielen me toevallig op. Vincent van Gogh had een doodgeboren broertje. Vrijwel dagelijks liep hij langs het graf van zijn naamgenoot, die precies één jaar voor hem geboren was. Het domineesgezin woonde destijds in Zundert en de woning was bij de kerk en het kerkhof gesitueerd. Zelf heb ik geen broers of zussen op het kerkhof, maar als baby van zes weken oud, balanceerde ik wel op het randje van de dood. Ik zat onder mijn geboortegewicht en spuugde alle borstvoeding met een boog uit. Uitdroging lag op de loer. Net op tijd zag een invaldokter op het consultatiebureau in Voorst wat er aan scheelde en met spoed werd ik geopereerd door dokter Verhagen, die in het Zutphense ziekenhuis een zekere reputatie had als grote kerel met dito handen, maar kundig chirurg. De uitgang van de maag was te nauw. Iets dat bij jongetjes vaker voorkomt dan bij meisjes. Door de ziekenhuisopname kwam er van de borstvoeding niets meer terecht. Klazien Ketelaar had het er enige jaren geleden met mij over in ons clubgebouw.  Zij was kraamverzorgster en is ervaringsdeskundige. “Destijds was de kunstmelk uit de fles nog niet zoals die tegenwoordig is. Dat jouw broers en zussen wat langer en forser zijn, kan te maken hebben met het niet ontvangen van borstvoeding. Ook jouw allergie heeft er waarschijnlijk mee te maken”. Moeder Toos had altijd volop borstvoeding en sommige broers en zussen ontvingen die tot een leeftijd van wel anderhalf jaar. Met hun tandjes beten ze in de tepel, vertelde moeder meerdere malen.  Komend duivenseizoen wil ik de junioren namen geven, die refereren aan het leven van Vincent van Gogh. Een leuke uitdaging en het draagt bij aan mijn kennis over Vincent!

Deur

Afgelopen jaar speelde ik een deel van mijn junioren op nest. Dat was achteraf geen succes. Vooral op jongen was het een drama. Dat hondje bijt me geen tweede keer! Komend jaar wil ik de junioren op de deur spelen. Rouleren met doffers en duivinnen. Mogelijk krijgen ze op de NPO-vluchten de kans om op een nestje te komen. Dat ligt aan de omstandigheden.  Tegen paramixo wil ik twee keer enten. Ik denk aan de combi paramixo-rota. Willem de Bruin had er afgelopen jaar goeie ervaring mee en ook teamgenoot Albert was er content over. Mogelijk voorkom je er een coli-uitbraak mee. Clubgenoten Steffan Willems met opa Hans Eckelboom klaagden afgelopen jaar steen en been over de gevolgen van een flinke coli-uitbraak vlak voor het vliegseizoen. De verliezen zijn veel groter en de duiven krijgen er een flinke optater van. Alles wat we kunnen doen om coli te voorkomen, moeten we aangrijpen! Nu moeten we nog iets bedenken om “one-eye-cold” te voorkomen. Daar hadden we afgelopen jaar flink wat overlast van. Op een gegeven moment raakten we vier weken op rij onze eerstgetekende kwijt en ik ben bang, dat het met de oogproblemen te maken heeft gehad, al kan ik het niet bewijzen.

Moeder

Toos werd op 17 november 92. Ze is blijmoedig en geniet van het leven. Helaas krijgt Alzheimer steeds meer greep op haar. Bijna dagelijks bezoek ik haar in haar aanleunwoning in Twello. Hondje “Trijntje” uitlaten is een vast ritueel. Moeder komt zelf nauwelijks buiten de deur. Het schipperke is aan haar dertiende levensjaar begonnen en is nog redelijk vitaal voor een dame van haar leeftijd. Regelmatig hebben we het over het nieuwe duivenseizoen. Ik hoop, dat ik haar straks in juli weer op kan halen. Het weerzien met Jaap en Rini, het verse bakje soep van José en het warme saucijzenbroodje van bakker Bril bij de koffie.  Allemaal elementen, die voor moeder de sleur van alledag doorbreken en waar we beiden naar uitkijken. Steevast zijn er bij een nieuw duivenseizoen vrienden of kennissen weggevallen. Dat maakten we mee met oud-voorzitter Jan Groot Koerkamp, met Jan Harleman, de buurman van moeder, die ook enkele keren de aankomst van de duiven bijwoonde. Straks in de zomer zal Dinie Waanders er niet meer zijn. Overleed in de periode, dat er kerstbakjes gemaakt worden. Eén van de vele hobby’s van Dinie. De echtgenote van Toon.  Dinie was binnen onze familie  een goeie bekende. Sociaal en creatief. Ook Joke Geven, die 28 oktober op haar verjaardag overleed op 67-jarige leeftijd, beleefde vorig jaar haar laatste duivenseizoen. Haar lievelingsduif “Emma” kreeg ik als herinnering vlak voor haar overlijden. Het zou leuk zijn als haar nazaten hier voor successen zorgen. Een goeie duivin zal dan “Joke” heten en een goeie doffer natuurlijk “Martin”. De partner van “Emma” is een jonge schimmeldoffer, die hier goed vloog en gefokt werd uit een Willem de Bruinduif van Eijerkamp, maar geringd door Joke. Toen ik “Emma” kreeg, wist ik meteen dat de schimmel haar partner zou worden. Heb dat ook nog aan Joke verteld. Soms heb je zo’n onbestemd voorgevoel. Het gevoel, dat Jan Hooijmans had, toen hij de ouders van zijn “Harry” bijeenzette. We kennen allemaal dat gevoel. Je formeert in gedachten een “wonderkoppel” en denkt dat het niet kapot kan. Dromen zijn helaas meestal bedrog! Vraag het aan Marco Borsato (breek me de bek niet open).           Wordt vervolgd.