Freek openhartig (3)

Voorst 20 juli 2014

Waar ligt de grens van het incasseringsvermogen?

Waar het hart van vol is, loopt de mond van over.  Als je dag in dag uit geterroriseerd wordt door roofvogels, komt er een dag dat je "breekt".
Duiven heb je voor je plezier, niet voor je verdriet.  Na 17 roofvogelslachtoffers in juni  (duiven hooguit 15 keer los gehad die maand), gaat de terreur in juli gewoon door.
Niet meer los laten, alleen regelmatig wegbrengen, was enige tijd het devies.  De roofvogel(s) zoud(en) dan mijn hok niet langer zien als een voerplek ( "Mac Donalds").
Begin juli bracht ik ze op zekere dag weg naar Velp (steenfabriek).
Nadat de duiven gelost waren en ze nog geen 100 meter gevlogen hadden, dook er een havik tussen.
Ik zag de koppel uiteenspatten boven de snelweg en vreesde, dat er enkele duiven geraakt zouden zijn door voortrazende auto's.  Om gek van te worden; je laat de duiven niet meer los bij huis en als je ze wegbrengt worden ze op de losplaats al aangevallen!

Havik laat zich niet foppen

Bij thuiskomst was er nog geen duif te bekennen. Kort daarop meldden zich de eerste twee duiven. Prompt werden ze in de lucht aangevallen door een havik toen ze de landing op het hok inzetten. De duiven maakten ijlings dat ze wegkwamen. Niet veel later meldde zich weer een duif.
Toen ik het duifje riep en ze door de trengels het hok in dook, was dat voor een groepje duiven in de coniferen en buxus een teken om hun schuilplaats te verlaten. Het geklepper van de trengels fungeerde als een fluitje! Blijkbaar waren dat de eerste duiven die arriveerden vanuit Velp, maar door een aanval van de havik ("bordercollietactiek") waren ze terecht gekomen in het struikgewas! Druppelsgewijs arriveerden er duiven, maar telkens hetzelfde ritueel. De hongerige havik dook vanuit de hoge eiken langs de Rijksstraatweg richting het hok.  Duiven die reeds geland zijn, zijn op hun hoede en zien de havik naderen. Steevast vliegen ze in doodsangst heel laag en in de hoogste versnelling weg, gevolgd door de havik die gelanceerd nadert en op dat moment in het voordeel is. Toch weten de meeste duiven te ontkomen, maar dat maakt de havik alleen driester.
Rond het middaguur arriveerde de '86 van Bram. Hij landde op het hok en wilde snel naar de spoetnik rennen, maar vanuit hinderlaag kwam daar de havik. Mijn aanwezigheid deerde de havik geenszins. De '86 spoot als een raket en heel laag weg, maar de gelanceerde havik zat hem op de hielen.
De '86 had vier uren gevlogen en de havik was uitgerust. Een ongelijke strijd in mijn ogen!
Toen ik 's avonds om 19.00 uur nog even het hok controleerde, was de '86 afwezig. Je gaat ervan uit dat ie dood is. Die avond had ik een etentje en pas in het donker keerde ik huiswaarts. Ik sloot de kleppen en maakte de balans op. Twee duiven miste ik. Ook de '86 zat niet op zijn vaste stek. De volgende ochtend zag ik, dat ik hem over het hoofd gezien moest hebben. Met bebloede vleugel liep hij bij de voerbak. Een lichte vleugelkwetsuur stelde ik vast. Niet ernstig. Later zag ik de '86 hinken. Op zijn linkerdij had hij de klauw van de havik gehad bij nadere inspectie .....

Geen duiven los bij huis

De volgende dag liet ik de duiven 's ochtends los. Ze waren onwennig, want bij huis vliegen waren ze niet meer gewoon. Ik wilde ze echter een bad aanbieden en nam de gok.  Meteen na het loslaten gingen de duiven er vandoor. Bij huis rondvliegen durven ze allang niet meer. Enkele latere jongen misten de boot. Sommigen durfden niet naar buiten. Toen ze eindelijk buiten waren, stoven ze via de openstaande deur van een aangrenzende afdeling weer snel naar binnen. Dat was niet de bedoeling!
Opnieuw joeg ik ze naar buiten. De latere jongen waren echter panisch en durfden het luchtruim niet te kiezen. Ik pakte een lange stok en bevestigde een overall en veegde de laatste twee weigeraars letterlijk van het dak van het hok. Ze vlogen in verschillende richting op. De blauwe zoon van onze "Oude Knoedel" werd tien tellen later gegrepen door een slechtvalk! De duiven waren dus niet voor niets zo angstig en ik voelde me schuldig dat ik voor de zoveelste keer een duif de dood had ingejaagd!  Normaal heb ik de pest in als er een duifje gegrepen wordt (ik heb dus dagelijks de pest in), maar als het dan ook nog een prachtige zoon is van onze veertienjarige "Oude Knoedel", dan ben ik er ziek van ........

Johan van Dijk Loenen

De aanvulling Loenen is niet overbodig, want waarschijnlijk kent U meerdere Johan van Dijken. Ik trof hem gisteren bij voerhandel Van der Bijl in Tonden. Johan is een lotgenoot, die ik ken via Martin Geven. 
Johan heeft iets met vrijwel alle dieren. Behalve duivenmelker is hij politiehondenexpert, paardenman en ongetwijfeld nog veel meer.  Een man die de lachers vaak op zijn hand heeft en iets van dieren weet. Ook hij wordt helemaal gek van de roofvogels, zo vertelde hij me.  "In juni en juli had je vroeger zelden last, maar nu worden mijn duiven elke dag lastig gevallen door haviken. Ik denk erover om met postduiven te stoppen, want ik kan er niet meer tegen". Soms voel ik me een roepende in de woestijn. Mensen die zo nu en dan een duifje verspelen aan een sperwer kijken soms meewarig. Mensen als Martin Geven en Johan van Dijk zijn lotgenoten die echt begrip hebben, omdat ze zelf ook slachtoffer zijn. Bij Martin en Joke is het dit jaar redelijk rustig met roofvogels, hoewel er bij hem onlangs nog een weduwnaar gepakt werd.
Rustig is bij Martin een relatief begrip, maar hij kende ook seizoenen dat er vele tientallen slachtoffers vielen op Bussloo en zijn kwekers de consumptie van de kromsnavel niet konden bijbenen.

Havik slaat sperwer

In de vorige alinea viel het woord sperwer. Het schijnt, dat haviken de sperwers in hun territorium niet sparen. Er zijn filmpjes bekend van haviken die een sperwer slaan. Ik geloof het graag.
Enkele jaren geleden werd er hier nog wel eens een duif geslagen door een sperwer. Dan vond je in de tuin bij de buren of vlak voor het duivenhok een opgepeuzelde postduif en wist je dat de sperwer had toegeslagen. Sperwers zijn niet sterk genoeg om met een postduif weg te vliegen, waardoor ze hun prooi ter plekke plukken. De vrouwtjeshavik vliegt moeiteloos naar haar horst met een postduif in de klauwen. In
2013 en 2014 had ik geen sperwerslachtoffers en zie ik geen sperwers meer. Ik denk dat de havik er meer van weet ......

Jonge duiven spelen op de deur

Door de terreur van de havik, heb ik relatief weinig werk gemaakt van de africhting. De duiven zijn vorige week één keer naar Ravenstein gebracht. Dat verliep verre van vlot. Na een vol uur was er nog geen veer thuis en dan weet ik uit ervaring dat het niet helemaal goed zit in de kopjes. Daarom bezocht ik Nanne Wolff en hij stelde vast, dat ik in lichte mate last had van spoelwormen, geel en orni.  De duiven kregen een wormpil (de Weerd), SA-mix en ronidazole. Toch ben ik er niet gerust op, dat het nu goed zit met de gezondheid. Ik zit erover te denken ze morgenavond 21 juli in te korven voor de ingelaste africhtingsvlucht Ravenstein.  Ik ben dinsdag thuis en wil ze klokken. Misschien word ik iets wijzer, want komende vrijdag gaan ze voor het echie!
Momenteel heb ik nog 24 jongen. Tenminste vanochtend had ik nog 12 doffers en 12 duivinnen. Dat is vrij uniek en ik denk erover de jongen "op de deur" te spelen. In voorgaande jaren speelde ik ze gewoon op het schapje of op een nestje.  Nu er evenwicht is in de geslachten, wil ik kijken of het op verkapt weduwschap ook wil. Na komend weekend wil ik gaan bijlichten.
Albert bestelde een mooie tijdklok met dimmer en afgelopen winter hing ik tien lampen op en maakte de elektriciteit in orde. De meeste jongen staan nog op tien oude pennen en door bijtelichten hoop ik de duiven langer "glad" te houden en de hormonen te stimuleren voor het weduwschapspelletje!

Voedertijd verschoven

Momenteel voer ik de duiven 's avonds rond 20 uur.  In de periode van verduisteren (28 juni gestopt) voerde ik rond 16.30 uur. Om 17 uur zaten de schuiven gewoonlijk dicht.
Dat later voeren is een verademing. Hoewel ik de duiven i.v.m. de roofvogels 's avonds nooit loslaat is het avondritueel een makkie. Als de duiven al los komen, is dat uitsluitend 's ochtends.
Hokken schrappen doe ik ook alleen 's ochtends, dus 's avonds kan ik rustig voor het eten zorgen, in de tuin werken, een stukkie tikken of iets anders doen. Heerlijk!  Wel loop ik na de voedering steevast even langs alle duiven. Gewoon even stoeien. Dat gaat het gemakkelijkst in een (half) verduisterd hok, maar als ze dit spelletje kennen lukt het ook in een verlichte omgeving.  Vanochtend bood ik de duiven een bad. 
Helaas stond de roofvogel de duiven die luxe niet toe. Om 7.30 uur liet ik ze los en meteen daarna waren ze uit het zicht verdwenen.
Een half uur later kwamen er acht retour, maar na 1 rondje om het hok was de havik present en joeg de duiven voor de zoveelste keer de stuipen op het lijf. Dit ritueel herhaalde zich enkele malen, maar voor zover ik zag waren de aanvallen niet succesvol. Rond 8.30 uur arriveerden de duiven als complete groep en heel snel lieten ze zich van grote hoogte uit de lucht vallen. Heel merkwaardig, maar ik ken dit verschijnsel inmiddels. Na ongeveer 10 seconden stortte de havik zich op de net gelande duiven. Alles spatte uiteen en enkele duiven vlogen tegen de schuur en waslijn en vielen versuft op het dak. Ik zag de havik echter opnieuw onverrichterzake wegvliegen. Dit ritueel herhaalde zich vanochtend een half uur later.  Ik besloot me verder niet meer bij het hok te laten zien. Ik had voer klaar gezet en nam me voor pas weer om 20 uur te gaan kijken. Ik wilde mijn zondag niet laten bederven en wat niet weet, wat niet deert. Het is nu 19.30 uur en ik neem me voor mijn stukkie af te maken en om 20 uur uur te gaan kijken. Als er wederom 1 of 2 duiven weg zijn, dan heb ik toch een overwegend mooie zondag gehad .....

Koudijsblokjes en oogdruppels

Mocht de africhting Ravenstein moeizaam verlopen, dan denk ik erover de hokken uit te roken en de duiven enkele keren te druppelen met oogdruppels van de Weerd. Dan heb ik zelf het gevoel er alles aan gedaan te hebben om ze klaar te stomen voor de eerste prijsvlucht. Erg optimistisch ben ik niet. De duiven zijn in mijn ogen niet tiptop, komen moeizaam thuis van elke africhting en ik vrees de thuiskomst van de vluchtduiven vanwege de havik.  Vooral duiven die alleen arriveren zijn in de lucht en landend op het hok erg kwetsbaar.
Misschien moet ik met de buurt in overleg. Het liefst zou ik vlak voor aankomst van de eerste vluchtduif preventief een enorme vuurpijl willen afschieten. In de hoop de loerende havik(en) te verjagen.  De slechtvalk komt slechts incidenteel over.  Twee keer zag ik dit jaar deze kleine, maar razendsnelle jager een duif van mij pakken. Tegenover één aanval van de sporadisch voorbijkomende slechtvalk staan 50 aanvallen van de havik!

Laatste jaar als duivenmelker

Net als Johan van Dijk uit Loenen, denk ik er al enige tijd over om te stoppen met de duivensport. Elke dag een duif verspelen aan een roofvogel, dat houdt geen mens vol!
Eigenlijk wil ik helemaal niet stoppen. Mijn gereviseerde hart zegt doorgaan, maar mijn verstand zegt kappen op deze plek. Je hebt duiven voor de lol en niet voor je verdriet.
De buren vragen zich af of ik nog duiven heb. Vanochtend kwam voormalig achterbuurjongen Wilfred aan de deur om te vertellen dat er een gewonde duif bij zijn moeder op de oprit lag.
"Ik kom op bezoek bij moeder en we vragen ons af of je nog wel duiven hebt. We zien namelijk nooit geen duiven meer vliegen ...."
De duif op de oprit bleek een houtduif. Ik was opgelucht. Nu ga ik naar het hok om te voeren. Ben benieuwd wat ik aantref. Ik zal U zo verslag uitbrengen ......
......Gelukkig was ik zo verstandig om na vier aanvallen van de havik gade geslagen te hebben voor tienen, vandaag het duivenhok te ontlopen.
Het luchtruim boven Gietelo is net zo onveilig als het luchtruim boven Oekraïne. Vanavond tel ik 22 i.p.v. 24 duiven. In Oekraïne vielen afgelopen week op één dag bijna 300 menselijke slachtoffers. Dat is van een andere orde en onvergelijkbaar. Over de twee duiven die vandaag ten prooi gevallen zijn wil ik het eigenlijk niet hebben. Niemand, behalve ikzelf, ligt er van wakker. De donkere '48 was mijn oogappel. Enige tijd geleden was ik hem de hele dag kwijt. 's Avonds om 22 uur was ik nog aan het schoffelen voor mijn hok. Elke keer keek ik onwillekeurig naar het hok. Toen ineens, het was al bijna donker, viel hij uit het niets op de klep. Hij had een gat in de rug en miste zijn staart, maar hij kwam retour! Vanochtend pakte ik hem nog liefkozend. Van de verwonding was nauwelijks iets te zien en de staart was bijna volgroeid. Gisterenavond hing hij nog aan mijn vingers. Een fijne duif en een echte favoriet. De ene grootvader vloog bij comb. Vierhout twee keer teletekst en de andere grootvader gaf de asduif snelheid in de GOU. Waarschijnlijk is de angst voor roofvogels na zijn traumatische ontsnapping uit de klauwen van de havik hem vandaag fataal geworden. Vorige week zag ik hem helemaal verstijven, toen hij op het hok zat en er een havik in de buurt was.
Mogelijk heeft hij vandaag uit doodsangst de koppel als eerste verlaten en is dit hem fataal geworden?
De lichte schimmel is het andere slachtoffer. Deze jonge doffer was ik eerder drie weken kwijt, maar kwam op eigen kracht retour. Toch behoorde hij niet tot mijn favorieten. Ik besef, dat de balans doffers duivinnen nu verstoord is. Op zondag 20 juli verspeel ik twee jonge doffers.  't Is een willekeurige dag waarop ik toevallig en onwetend een stukje tik voor de site. Tachtig jongen ben ik nu kwijt en de vluchten moeten nog beginnen. José heeft andermaal de tranen in de ogen. Mijn verstand zegeviert. Seizoen 2014 maak ik zo goed en kwaad het gaat af en daarna gooi ik de handdoek in de ring. Jammer voor mijn geweldige compagnon Albert. Sneu voor mijn oude duivenvriend en trouwe letter op vluchtdagen Rinie Vos. Niet leuk voor mijn duivenleveranciers Bram en Henk.
Tegen de allergie kon ik me wapenen, maar tegen de terreur van met name de havik ben ik niet opgewassen! Nooit meer samen met mijn lieve moeder en lieve José in spanning op de duiven wachten. Ik zal het heel erg missen, want duivensport is mijn passie en mijn leven. Gemiddeld elke dag een duif verspelen, terwijl ze slechts incidenteel buiten komen, dat is vechten tegen windmolens ....... Ben benieuwd met hoeveel duiven ik de laatste vlucht haal. Ik voel me een generaal die met een gehavend en uitgedund leger de laatste slag moet leveren. Strijdend ten onder gaan en intussen proberen te genieten in aanwezigheid van mijn makkers en geliefden, zolang het nog kan ......   (wordt vervolgd)