Ren Frekie, ren (3)

Gezondheidsproblemen bij de jonge duiven

Het is zondag 12 juli. 't Is nog vroeg in de ochtend. De duiven zijn verzorgd en zitten in hun buitenverblijf. José is met haar zussen en jongste broer naar Stockholm. Buiten miezert het. Ik had plannen om te gaan africhten, maar dat kan ik vergeten. Gisterenavond had ik een feestje. Schoonzus Rian was 65 geworden. 't Werd gegeven in een restaurant in Rijssen. Lekkere nieuwe haring gegeten, loempia's en warme broodjes beenham. "Zorg goed voor jezelf", gaf José me mee bij het afscheid afgelopen woensdag. Dat deed ik dus. Een zwager van Rian sprak me aan over de duiven. Zijn vader had ook altijd met duiven gevlogen in Raalte (Buis/Kers). De schoonvader van de dochter van Rian begon ook over postduiven. Hij had nog een houten klok staan als souvenir aan zijn vader en oom, die met duiven speelden in Alphen aan de Rijn. Mogelijk hebben ze nog gespeeld tegen schoenmaker Gerard Verkerk en zoon Bas(je)??  Helaas ontbrak de sleutel van de klok, vertelde hij. Ik moest meteen denken aan clubgenoot Henk Boegborn, die een grote verzameling duivenklokken in zijn bezit heeft en er een museum van kan inrichten. "Misschien kan ik je via Henk aan een sleutel helpen", beloofde ik. Rian's vader heb ik nooit gekend, terwijl ik José inmiddels zeker 37 jaar ken. De man stierf veel te vroeg. Ook hij had postduiven in Luttenberg. Er zijn duidelijk veel mensen die postduiven hadden en weinig mensen die postduiven hebben. Op mijn werk hoor ik dezelfde verhalen.

Momenteel heb ik nog precies 50 jonge duiven. Ze zijn drie keer weggeweest (5, 8 en 15 km). De eerste en derde africhting verliepen zonder noemenswaardige verliezen. De tweede africhting vanaf Brummen Noord was een zware bevalling.  Het was erg warm op donderdag 2 juli en de wind stond oost. Eigenlijk vraag je dan om problemen als je met onervaren jonge duiven in de stress gaat africhten. Natuurlijk ben ik niet op mijn achterhoofd gevallen, maar doordat ik de duiven weinig los had in april, mei en juni, loop ik voortdurend achter de feiten aan. De vluchten naderen en er is altijd wat. Als de omstandigheden ideaal zijn, moet je vaak werken. Nu had ik tijd, het was vroeg in de ochtend en dan kom je in de verleiding. Een klein stukkie moet kunnen en voor de warmte toeslaat zijn ze allang thuis, maak je jezelf wijs. Ik heb het geweten. Het was benauwd, er zat smog in de lucht en de duiven vlogen als kippen zonder kop boven Brummen. Bij mijn thuiskomst was er nog geen veer thuis. Na ongeveer een half uur wachten meldde zich de eerste duif. Met de bek open landde hij aan de achterzijde van het hok en bleef verstijfd zitten. Tien minuten later kwamen er zowaar twee duiven bij. Toen ze aanstalten maakten om te landen, zette de havik de aanval in. Ze konden op het nippertje ontkomen en weer bleef het lange tijd stil. Om 11 uur waren er 30 (van de 63) thuis. Ik vertrok naar moeder Toos, die revalideerde tot gisteren in "de Bloemendal" in Deventer na een knievervanging. Tegen 13.30 uur kwam ik weer thuis. Inmiddels telde ik 35 duiven. Ik at buiten een boterham en las de post en zag op het heetst van de dag nog 5 duifjes terugkeren tot ongeveer 15 uur. Daarna radiostilte. Aan het eind van de middag draaide de wind en kwam er enige verkoeling.  Tussen 18 en 20 uur arriveerden er druppelsgewijs nog zes duiven. De teller stond op 46. "Nog 17 duifjes onderweg" zei José 's avonds in bed. "Ik hoop dat er nog een paar bijkomen", troostte ze me.  Die nacht onweerde het hevig. In Twello sloeg de bliksem in een woning die afbrandde en in Teuge werd een trein getroffen.  "Het koelt af en er liggen morgenvroeg overal plasjes water", zei ik. Er komen er nog wel wat na. Vrijdag was voor ons beiden een werkdag. De duiven zaten in de rennen en vrijdagavond zaten er vijf "overnachters" in het nachthok. Ze zagen er nog redelijk fris uit. Tot mijn grote verbazing arriveerden er op zaterdag opnieuw vier, zodat de teller op 55 stond. Helaas zagen de duiven die drie dagen gezworven hadden er aanmerkelijk minder goed uit. Twee ervan zijn inmiddels overleden. Was het de hitte? Verkeerd drinkwater? Sluimerende adeno/ e-coli?  Feit is, dat de gezondheid sinds "Brummen Noord" in een dip zit. Vooral in het linkerhok zitten de probleemgevallen. Vieze waterige mest, lusteloos uit de ogen kijken, geen meter willen vliegen en slap als een vaatdoek.

Dierenarts Wolff schreef afgelopen week over de gezondheidsproblemen op zijn eigen duivenhok. Het adenovirus hield acht weken stand onder zijn jonge duiven. Blijkbaar heeft een gespecialiseerde duivendokter ook geen wondermiddel om korte metten te maken met dit gevreesde virus!  Anders is het als een bacterie (e-coli) de problemen veroorzaakt. Mijn duiven zitten dik, hebben geen honger, willen geen meter vliegen, maar braken niet. Dan denk ik niet aan coli, maar aan adeno! Gek genoeg hebben de duiven in het rechterhok nauwelijks problemen. Ze zijn gemiddeld een maand ouder en komen overwegend van ons eigen kweekhok. In het linkerhok zitten duiven van meerdere hokken afkomstig, ze zijn gemiddeld wat jonger en .... enkele weken geleden voegde ik "de kleintjes" toe aan dit hok. Toen de havik eind april al ongeveer 15 slachtoffers had gemaakt, nam ik een groep latere jongen (2e ronde) mee als extra aanvulling. Deze groep bestond oorspronkelijk uit 23 stuks. Ze werden gehuisvest in een tussenhok zonder ren.  Speendatum uiterlijk 28 april. Net als de overige jongen kwamen ze weinig los. Vaak alleen op zondag. Dat is verre van ideaal. Gevolg is, dat het lang duurt om ze als koppel te laten vliegen. Ze blijven dus achter in ontwikkeling. Momenteel zijn er nog vijf van de oorspronkelijke groep van 23 over. Ze zijn toegevoegd aan het linkerhok met ren, maar dat geeft extra infectiedruk.  Stoppen met verduisteren sedert 21 juni, duiven in de mand stoppen voor africhting en samenvoegen van hokken. Dan weet je dat er gezondheidsproblemen de kop op steken. In die fase zit ik momenteel.

Natuurlijk wil je aan de vooravond van de prijsvluchten gezonde duiven, maar ervaring leert dat juist in deze periode de duiven kwetsbaar zijn om genoemde redenen. Rustig blijven is het devies. Wachten op betere tijden. Op korte termijn een bezoekje aan de duivenarts. Zit er geel onder? Hebben ze wormen? Zit het in de kopjes goed? Tot heden hebben mijn duiven nog geen enkel medicijn gehad. Ik hoop, dat ze voldoende weerstand hebben opgebouwd. Mogelijk begin ik de eerste prijsvlucht met een klein groepje gezonde jongen en schakel ik de rest pas in als ze er aan toe zijn!

Verantwoording naar de kwekers:

De twee Belgen van Dirk kunnen overnachten, maar ze zitten er nog wel!
Van Henk Berentsen zitten er nog 3  (373, 436 en 452). Van Henk Blankestijn is de 225 present (duivin).
Van Martin & Joke zijn beide doffers aanwezig en van Dennis Koers is de 261 de dans ontsprongen.
De ploeg van Bram Scherpenzeel bestaat uit 15 kanshebbers.
Al deze "gastrenners" zitten op het linkerhok, waar momenteel dus gezondheidsproblemen zijn.
Drie duifjes zijn overleden ten gevolge van uitputting/adeno/coli.
Eentje moest ik er kort na het spenen ruimen.
Vijftien stuks werden er verspeeld bij africhting of aan huis.
Veertig stuks gaan de boeken in als slachtoffer van de havik.

Het is inmiddels droog buiten en ik ga de duiven loslaten. Eerst de rechter ren. Deze duiven trekken weg. Dan de linker ren. Een deel van de duiven zal op het hok gaan zitten en sommigen vliegen naar het dak van de buren. Een deel zal gaan vliegen, zeker als ik de vlag hanteer, maar het gaat niet van harte. Deze duiven kunnen zeker niet mee op de eerste prijsvlucht(en)! Eerst uitzieken! Voor het eerst sinds maanden, heeft de havik zich gisteren niet laten zien. Is hij vatbaar voor het adenovirus? We houden de moed er in. 

(wordt vervolgd)