Duiven moeten zich "senang" voelen.

Op eigen hok gaat het fantastisch! Ik lijk warempel GJB wel. Leuke initialen overigens. 't Lijkt op GBJ (Hilterman) en dat was ooit een begrip op de radio, maar dat geheel terzijde. Als ik de verduistering ophef 's ochtends, gaan de duiven naar buiten en ... vliegen linea recta de tuin in. Is dat normaal en is dat wenselijk?  Feit is, dat ze die vreemde gewoonte vorig jaar ook hadden. Toen begon ik met drie kringoverwinningen op rij, dus ... geen reden om je daar zorgen om te maken. Toch klap ik na vijf minuten in de handen en jaag ze de lucht in. Ze vliegen dan snedig rond, zwenken veel naar links en rechts, maar ... trekken niet weg. Als het kan, laat ik ze de hele dag buiten zitten met gesloten kleppen. Ze scharrelen wat in de tuin, dunnen de rode bietjes uit, gaan in de bolconifeer "chillen", badderen wat in de grote baadbak en ketsen af als er kraaien naderen of roofvogels.
Gisteren bij het binnenroepen van de duiven kwam Bram Scherpenzeel de tuin in gelopen. Ondanks de beslommeringen van een eigen bedrijf en diverse bestuurstaken (o.a. voorzitter afd. 8/GOU) neemt Bram de tijd om te informeren hoe het gaat met de jonge duiven bij mij. Ik gaf hem enkele van de vier nog aanwezige "Brammetjes" in handen. "Ze zien er goed uit", was zijn mening. De noppen zijn mooi wit, de ogen "droog" en ze worden al een beetje duif. "Al afgericht?" vroeg hij belangstellend. "Zover zijn ze nog niet. Eerst moeten ze aangeven daar aan toe te zijn en bovendien is het weer totaal ongeschikt", antwoordde ik naar eer en geweten.
 
Bram vertelde over liefhebbers in de club die wel gingen africhten en het deksel op de neus kregen. Ook aan huis worden er veel jongen verspeeld. Doodzonde, want daar kweek je ze niet voor.
Hij noemde clubgenoot Max, die vooral met jongen van Bram speelt, die met africhten op amper 5 km. al in de problemen kwam. Van Martin hoorde ik dat Jan de Ruiter er aan huis 20 verspeelde en Martin zelf raakte er afgelopen vrijdag vanaf Klarenbeek (5 km) nog 4 kwijt. Ook clubgenoot Stefan raakte er aan huis heel veel kwijt. 't Is weer raak voor een knaak!
Zelf denk ik, dat duiven zich net als mensen "senang" moeten voelen. Als je met allemaal seksegenoten in een saai hok zit en je mag 1 keer per dag een uurtje verplicht vliegen, dan zou ik me als duif niet echt gelukkig voelen. 't Is als met mensen. Als je iets te verliezen hebt, ga je normaal gesproken niet aan de drank of drugs en heb je bij de dames van lichte zeden niets te zoeken. Soms zie ik op een pulpzender de uitspattingen van vnl. Britse jeugd op vakantie. Jongens die in hun eigen braaksel op de brancard in een ziekenhuis liggen, begeleid door liederlijke meisjes die amper op hun benen kunnen staan in hun t-shirts met de tekst "FUCK ME". Hoe triest moet je dagelijks leven zijn om hier naar uit te kijken als jongere? Duiven zijn net mensen en mensen net duiven.
Jonge duiven, die wel iets te verliezen hebben, zullen in mijn ogen niet zo gauw het hazenpad kiezen. Een jonge doffer die trekkebekkend met een leuke duivin in de tuin scharrelt ( "brommers kieken") en die lekker kan badderen en kan scharrelen in de tuin en in de omgeving van het hok, zal niet snel zijn "Eldorado" willen inruilen voor een ongewis avontuur! Gewoon de hele dag doen waar je zin in hebt en 's avonds uitkijken naar het moment dat het baasje de kleppen opent en je je buikje mag vol eten. Vervolgens je favo-rustplekje opzoeken en ff lekker stoeien met de hand van het baasje, waarna de gordijntjes dicht gaan en je mag dromen van alles wat je hebt meegemaakt. Dat wil toch elke jonge duif?
Er zijn echter veel jonge duiven die op zaterdag en zondag opgesloten zitten. Niks te beleven in een deprimerend hok. Die gaan op maandagmorgen bol van de energie de lucht in en als het helder is, kan het maar zo zijn dat ze op goed geluk de wijde wereld in gaan.  Ze hebben immers niks te verliezen? Onbewust lijken ze een ander (beter) leven te zoeken.
 
Ik vertelde eerder over mijn ervaringen met 5 late ongeringde jonge duiven in 2008. Die mochten gewoon hun gang gaan, er werd niet naar om gekeken. Zonder dat ze ooit een mand zagen, werden er twee in Maastricht gelost. 't Was de bedoeling dat ze niet weer zouden keren, maar ze hadden te veel te verliezen en kwamen netjes thuis. Vanaf Maasdam werd het experiment herhaald met vijf duiven. Nu keerden er vier retour.  Nota bene een Maastrichtganger bleef vanaf Maasdam achter. Serieuze collega's die hun geringde rasduiven op vijf km. wegbrengen zien zelfs hun voorjaarsjongen niet terug, laat staan de "domme" late jongen. Dat was voor mij een leermoment.  Duiven moeten zich hechten aan hun leefomgeving, moeten de kans krijgen het firmament in zich op te nemen en moeten zich "senang" voelen.
 
Vanochtend om 8 uur liet ik mijn duiven los en om 11.30 uur riep ik ze noodgedwongen binnen. Ze werden afgevoerd en om 12.00 uur sloot ik de gordijnen en ging naar mijn werk. Er volgt dan een "nacht" van ongeveer 20 uren. Dat is niet ideaal, maar door mijn werk kan het niet anders. Donderdag worden ze gecompenseerd en mogen de gehele dag aanrommelen. Ook in het weekend gaan ze gewoon naar buiten. In Gietelo wonen verder geen postduivenhouders, dus niemand heeft er last van mijn afwijkende gewoonten. Ik geloof dat mijn doenwijze de duiven "streetwise" maakt. Ze zijn gehecht aan hun plekje. Tot nu toe zijn er 7 gepakt door de havik, eentje door de sperwer en 3 heb ik er zelf opgeruimd. Van de 79 zitten er nog 68. Helaas moest ik gisteren het blauwbontje van Henk Blankestijn uit zijn lijden verlossen. Aanvankelijk dacht ik aan coli. 't Beestje was al 2 weken van slag. 's Ochtends vloog ze linea recta naar de grote eikenbomen aan de rijksweg. Pas 's avonds na het verduisteren glipte ze de spoetnik in, die ik speciaal voor haar open liet. Daar kreeg ze een klein handje voer aangeboden, maar ze pikte steevast niet 1 korreltje. Achteraf denk ik, dat ze iets gepikt heeft wat haar slokdarm blokkeerde. Instinctief zonderde ze zich af in de kruin van de boom waar ze de hele dag roerloos bleef zitten. Jammer, want het was een pienter, goedgebouwd duifje. 't Spijt me, Henk!
 
Nu de duiven allemaal strak in het gelid de lucht doorklieven, hebben de haviken er geen lol aan om de duiven aan te vallen. De ervaring leert, dat straks bij het africhten de haviken proberen hun slag te slaan. Vooral bij individueel africhten proberen ze de arriverende duiven in hun glijvlucht naar het hok te verschalken. Zover is het nog niet. De duiven trekken nog niet weg. Mogelijk remmen de jongere duiven (11 mei gespeend) het groepsproces. De mest is prachtig. Mooie ronde bolletjes. Geen natte ogen en geen vuile neuzen, dus de signalen staan op groen. De wind staat momenteel helemaal verkeerd, dus het kost me geen moeite geduldig te zijn. Ik hang liever niet aan de eerste galg .....
 
Albert sprak ik afgelopen week kort. Hij heeft heel wat bonnenkopers blij kunnen maken. Ze moesten lang geduld hebben, want de eerste twee rondes kwamen naar Gietelo, maar de derde ronde is grotendeels uitgevent door Albert. De jongen uit het "Texas Homerkoppel" zijn naar de familie van de Berg in Apeldoorn gegaan. Vorig jaar kweekten we er twee kringwinnaars uit, alsmede de asduif in regio 2. Dat is geen garantie dat deze twee jonkies goed zijn, maar 't geeft wel hoop. Vader Hein is een sympathieke, echte liefhebber. Bovendien een man die zich inzit voor de sport (o.a. regiovoorzitter). Ook zoon Justin en diens zus zijn nauw bij de hobby van vader betrokken. Zulke mensen gun je het beste wat je hebt zitten. De jonkies van "Jurriaan" (asduif GOU 2009/ 2e WHZB) zijn voor oud-clubgenoot Peter Voskamp. Peter is een jonge gedreven liefhebber met toekomst en het zou leuk zijn als hij er goed mee is. De jonkies van "Texas Homer" worden verdeeld. Dennis Koers, een jonge gedreven herstarter in de club, wil voor zijn bon het duivinnetje eruit. Het tegenjong heb ik beloofd aan Henk Berentsen, die elk jaar voor mij belangeloos een stel jongen kweekt. De jongen uit onze asduif van 2012 zijn echter nog niet "klaar". Ook de meeste andere jongen uit onze gezamenlijke kwekers zijn op bonnen weggegaan. Albert regelt dat allemaal naar eigen inzicht, rekening houdend met eventuele wensen, maar ik stel het wel op prijs de jongen te zien voordat ze weggaan. Gewoon omdat ik benieuwd ben wat er in de schotel ligt.
 
Van Erik Plant kreeg ik een mailtje met de mededeling dat er nu toch jongen zijn van zijn sterkweker. Ze zijn geringd en nu is het afwachten of ze goed opkomen. Erik volg ik uiteraard op de uitslagen. Vorige week had hij er 18 van de 20 in de prijzen en een week eerder 19 van de 20. Met zijn eerste duiven blijft hij bovendien aardig in het kielzog van grote mannen als Eijerkamp en Petrie. Zijn "Blauwe Garfield" is een kleinzoon van onze "Garfield" (wereldkampioen jong 1997). Onze "Oude Knoedel van 2000" is een zoon van de nestzus van "Garfield".  De bestelling van jongen uit de sterkweker van Erik is dus een doordachte zet, net zoals de aankoop van "Nieuwe Olympiade" van Leo Heremans door Hans en Evert Jan Eijerkamp een weloverwogen aankoop is. De "Blauwe Garfield" van Erik is trouwens bij Eijerkamp geboren. 
 
We hebben nog ruim vier weken tot de eerste prijsvlucht met de jongen. Doe geen gekke dingen met dit warme weer en bij deze noordoostenwind. De tijd dringt, maar als je forceert is er weer een jaar verloren.
Ik blijf rustig, terwijl ik mijn jongen voor de toekomst niet nodig heb. Geloof me, speel alleen met jongen die zich "senang" voelen en ga africhten als de wind draait en er wolkjes in de lucht drijven. Haastige spoed is zelden goed!