Zwarte Zaterdag

woensdag 10 juli

Zaterdag 6 juli hadden we wat mij betreft beter schriftelijk af kunnen doen. Wat mis kon gaan ging mis. Eerst even aansluiten bij de "Focus" van vorige week.
Donderdagmiddag 5 juli had ik een afspraak met dierenarts Nanne Wolff. Zes duiven had ik ter controle meegenomen. "Wat zijn de klachten?" was de openingsvraag en ik viel meteen met de deur in huis. "Ze zijn niet fit en ze zijn het noorden helemaal kwijt. 't Zijn spoorzoekers i.p.v. postduiven". De duivendokter had het snel gezien. Mestmonster, keel/cloaca-uitstrijkjes voor tricho en specifiek een onderzoekje naar ornithose bij de duif die ogenschijnlijk het zwaarst besmet was. Zijn oordeel liet aan duidelijkheid niets te wensen over: "Geel, ornithose en luis".

Een bevestiging van wat ik eigenlijk vooraf al wist. Door de zware colibesmetting twee weken eerder was de balans totaal verstoord. "Morgen niet inkorven?" opperde ik. De dokter keek me aan en begreep dat mijn seizoen de volgende dag zou moeten beginnen. "Ze zien er verder goed uit. Ik zou er tien inkorven. Draai je er eentje, dan blijft de schade beperkt".

Onderweg naar huis, maalde het advies van de duivendokter door mijn hoofd. "Uitroken, ronidazole en een klein potje met straf spul voor ornithose, plus luizendruppels". Het klinkt mij als vloeken in de kerk in de oren, maar ik begrijp dat het twee voor twaalf is. De tijd van uitzieken is voorbij. Ze moeten aan de bak! De medicatie gaat in op zaterdagavond. De tien in te korven jonge duiven moeten het dus zonder medicatie doen. Noordoostenwind, dat kan niet goed gaan .......

Zaterdagochtend sta ik met gemengde gevoelens bij het hok. Mijn verwachting is, dat de duiven rond 10.45 uur zullen arriveren. De wind is noordoost en het is warm. Supporters zijn er niet gelukkig, alleen moeder en José zijn aanwezig. "Reken nergens op, want ik kan me niet voorstellen dat er bij mij een duif op tijd zal arriveren", verontschuldig ik me vooraf. Dan is er ineens een sissend geluid. Ik kijk naar de weg om te zien welke vrachtwagen de remmen ontlucht, maar dan helpt José me uit de droom: "De voorband van onze Berlingo is lek".

Een ongeluk komt nooit alleen! Als het half twaalf is en ik nog geen duif gezien heb, geef ik de moed op. Ik kijk op de site van "Steeds Verder" en zie dat vrijwel alle clubgenoten al duiven thuis hebben. Ik besluit om de band te verwisselen, want ik zal moeder naar Twello moeten brengen. De reserveband leg ik erop, maar de slijtagegraad van beide voorbanden verschilt nu wel enorm. Ik heb inmiddels vastgesteld, dat het ventiel eruit gesprongen is en besluit om meteen overbuurman Reinier te consulteren. Die heeft een garagebedrijf en staat altijd persoonlijk voor je klaar bij pech. Reinier is echter niet meteen beschikbaar en dan komen de huisgenoten om de hoek kijken. Even beppen met oma, dan met zijn zwager en zijn zus en vervolgens komen zijn echtgenote en zijn dochter opdraven. Het zijn goede buren en we hebben veel te bepraten, dus de tijd vliegt voorbij.

Uiteindelijk tref ik Reinier persoonlijk. Hij heeft een belangrijke trekkertrekwedstrijd met zijn megamonster, maar hij vliegt naar de personenautogarage en vijf minuten later is de lekke band weer goed voor alle diensten. Een goede buurman en een fantastische automonteur ineen vind je niet gemakkelijk!

Als ik thuis kom, zijn moeder en Jose helemaal enthousiast. "Je hebt vier duiven thuis en dat is een geweldige prestatie van die zieke beestjes". Ik loop naar het display en zeg dat ze beter moeten opletten: "Er zijn er vijf thuis". Normaal gesproken komen de eerste duiven op een bepaald tijdstip thuis en volgen er gedurende een half uur duiven. Dan zijn de prijzen inmiddels verdiend en valt het stil, zeker op het heetst van de dag. Mijn duiven zijn anderhalf uur te laat en vervolgens komen er vijf in betrekkelijk korte tijd. Ik denk na en leg het uit: "Ze hebben goed hun best gedaan, maar door de trek van de massa, oost in de wind en hun gebrekkige vermogen zich te orienteren, hebben ze de verkeerde afslag gekozen toen ze de Veluwe naderden. Ze gingen linksom, buigen dan voor het Veluwemeer om en komen uit het noordwesten retour. Ze hebben karakter, alleen hebben ze te veel kilometers gemaakt". Daarna arriveren er geen duiven meer. Pas veel later op de middag en tegen de avond komen er nog drie. Toen ik bezig was de hokken uit te roken, arriveerde de laatste duif! Band verwisselen, moeder thuis brengen, hokken uitroken, het is prima afleiding, want in mijn hart ben ik teleurgesteld over de ouverture van het jongeduivenseizoen.

's Avonds om 22 uur als ik op de club kom, hangt er een bedompte sfeer. Niemand die leedvermaak heeft, hoewel iedereen heeft kunnen zien op de site dat ik er helemaal niets van gebakken heb. Al snel wordt duidelijk waarom er een grafstemming heerst. Hillie Romein heeft 19 van de 51 duiven thuis, Hennie Beumer 2 van de 18, Jan Ketelaar 3 van de 10. Zelfs Martin & Joke Geven, die als echte specialisten op vluchten als deze doorgaans nauwelijks verliezen kennen, missen er nog 5 van de 32.

De jonge dierenarts Maurits Bosgoed is eigenlijk de enige die de dans ontspringt. Iedereen weet dat hij zeer veel werk gemaakt heeft van de africhting en erg gedreven is en bij hem zijn de jongen heel regelmatig thuis gekomen. Hij mist er 2 van de 22 en is spekkoper deze zaterdag, te meer daar hij er de volgende dag nog eentje bij zou krijgen. Als de uitslagen gereed zijn kunnen we de winnaars feliciteren. Dennis Koers zit met gemengde gevoelens aan de bar. Dennis richtte zijn jongen eerder deze week zelf af en mist er nog 20. Ook clubvoorzitter Jan Groot Koerkamp was al uitgespannen voor de eerste prijsvlucht. Waar moet het heen met de duivensport? Martin & Joke winnen 1 en 2 bij de jongen. Cor Wenink wordt 1 en 2 vanaf Cahors en Bram Scherpenzeel wordt eerste vanaf Chateauroux, nipt voor Annet Jutten. Ook bij de fondmannen is het geen vrolijke boel. De duiven hebben het erg zwaar gehad en op de dagfond komen we niet in de buurt van bijvoorbeeld Eijerkamp, die zijn dagfondduiven aan de lopende band klokt.

Thuis gekomen bekijk ik de uitslagen nog even, want ik had op de club geen bril in de zak. Ik schrik bij de jonge duiven van de aantallen ingekorfde duiven en reproduceer moeiteloos wat feiten uit het verleden. In 1997, het laatste jaar dat onze betreurde duivenvriend Henk Gerritsen meevloog, korfden we in de kring Apeldoorn nog bijna 5000 jonge duiven in. Ik zag dat bij binnenkomst in de bijkeuken. Daar hangt de foto van de duif die in dat jaar met grote voorsprong de openingsvlucht op zijn naam schreef. Een onuitwisbare herinnering. Donkere onweerswolken aan de hemel en net voordat de plensbui begint, valt "Garfield" als een kogel uit de lucht. Alle duiven arriveren kletsnat, alleen "Garfield" bleef droog!

In 2011 korfden we in Apeldoorn nog ruim 3000 jonge duiven in. Elf mag dan een gekkengetal zijn, het was ook het "G-jaar". Oud en jong samen los als oplossing voor de grote verliezen. Het bleek een waanidee. De eerste jongen kwamen zelfs voor de oude duiven. 't Was donker en warrig duivenweer en we vlogen wat zuidelijker. De oude duiven voelden zich niet vertrouwd. Pas toen we terugkeerden op de vertrouwde zuidwestlijn twee weken later, konden de jongen de ouden niet meer bijbenen! Hoe ik dat zo goed weet? In 2011 had ik op de eerste vlucht clubgenoot Henk Boegborn op bezoek. We moesten extreem lang wachten. De duiven haalden al geen 1000 meter meer. Toen arriveerde uit het zuiden de rode Bricoux van Natural die deze vlucht op zijn naam zou schrijven. In 2012 moesten de jongen het weer alleen doen. "Ons Vermaak" uit Eerbeek had de A.C.C. verlaten. Dat kan niet de reden zijn waarom er nog maar ruim 2000 duiven ingekorfd werden. "Ducky Duck", het zusje van de latere asduif "Texas Homer" schreef die openingsvlucht op haar naam. De herinnering aan die openingsvluchten is als balsem op mijn gekwetste ziel, na het lezen van de kringuitslag. Bertus van de Esschert wint de openingsvlucht in 2013 en dat is een prachtige prestatie. Als ik het aantal ingekorfde duiven bekijk (ruim 1300), schrik ik. Van 1997 (5000) naar 2011 (3000) is al een aderlating, maar als we van 2011 (3000) via 2012 (2000) naar 2013 (1300) gaan, dan durf ik nauwelijks nog vooruit te kijken.

Hoeveel jonge duiven mogen we komende week verwachten? Bij mij zijn de twee wegblijvers van zaterdag niet meer nagekomen. Martin & Joke Geven sprak ik gisteren. Bij hen zijn de 5 wegblijvers evenmin teruggekeerd. Daarom Hillie gebeld. Ze miste er zaterdagavond nog 32. "Zondagmorgen kregen we er 5 bij. Dat was het. Wel kregen we twee duiven opgegeven. Ze zitten in Amsterdam en Noordwijk", aldus Hillie. Aan de kust dus en ik vrees, dat met de noordoostenwind van zaterdag de meeste achterblijvers in die contreien beland zijn.

Mijn duiven hebben het uitroken overleefd. Sinds woensdagochtend krijgen ze weer schoon water. In mijn ogen zijn ze opgeknapt. Vanochtend nog een lapvlucht ingelast vanaf Ravenstein en ze kwamen weer zoals ik dat graag zie. Het was ook een test voor de vier gewonde duiven. De 778 met de gehechte keel lijkt geen hinder meer te ondervinden. De 618 met zes hechtingen in zijn buik, kan het tempo van de groep nog niet helemaal volgen, de vale 817 met zijn gekwetste poot trekt deze weer goed in en mankt niet meer. Ook hij slaagt voor zijn proefexamen. Alleen het mooie bontje van Henk Blankestijn met zijn uithangende duimpje, mis ik nog. Duiven die niet fris in hun kopje zijn, lijken ook de draden in de lucht te laat te bemerken. 't Is geen wetenschap, maar vier gewonden in 10 dagen kan ook geen toeval zijn in mijn ogen. Ik moet deze "Focus" afronden. Het is 11.30 uur en ik moet de duiven nog afvoeren en daarna naar mijn werk. Er is een schoolfeest, dus het zal laat worden. José loopt de Apeldoornse Vierdaagse met mijn zus Tonny. Ik moet de huissleutel voor haar wegleggen en nog brood smeren. Geen tijd meer om over duiven te ouwehoeren. Komende zaterdag korf ik weer gewoon in en ik wil niet nog een keer voor spek en bonen meedoen! We hebben een attractievlucht met zondagochtend prijsuitreiking en "Vroege Vogelsontbijt". Een leuk initiatief. Ik hoop dat er grote deelname zal zijn, maar vrees het ergste ...........