Coli, coli en nog eens coli!

Met nog ongeveer twee weken te gaan tot de eerste prijsvlucht met de junioren, slaat plaaggeest coli hier hinderlijk toe. Vooral in hok 5/6 is het bingo. Woensdagochtend pakte ik in alle vroegte de 61 aanwezige jongen voor een kleine exercitie en toen zag ik in de schemering her en der uitgebraakt voer onder en op de zitschapjes. Ook voelde ik de slijmerige mest aan de pootjes van menig jong. Het is voor mij geen reden om niet te rijden met de jongen. Alleen jongen die slap en mager aanvoelen en echt "dik" zitten worden ontzien. Gelukkig konden ze vanochtend allemaal mee!

Is het verantwoord om jongen met niet al te zware coli af te richten?  Ik heb een afweging gemaakt. Ten eerste rij ik maximaal 10 kilometer in deze fase. Sinds afgelopen zaterdag zijn ze dagelijks een stukje weggebracht. De allereerste keer nam ik ze mee naar voerhandel van der Bijl in Voorstonden. Ongeveer 5 kilometer. Zondagochtend gingen ze naar het kerkje van Hall. Ook plusminus 5 kilometer. Maandagochtend nam ik ze mee naar mijn werk in Warnsveld en moesten ze de IJssel oversteken. Wederom 5 kilometer. Gisteren stond Leuvenheim op de kalender en vanochtend Eerbeek/ Laag Soeren. We blijven dan onder de 10 kilometer. Mijn ervaring is dat duiven met coli gewoon thuiskomen. Soms worden ze gelost door de groep en arriveren ze solo, maar dat zie ik niet als een nadeel. Coli tast m.i. niet het kompasje aan, alleen de conditie. Door dagelijks een stukje te rijden i.p.v. de ochtendtraining, raken ze aan het spelletje gewend en tonen dan minder stress.

Vier keer kreeg ik alles thuis. Afgelopen zondag liet ik er vier zitten. Gek genoeg keerde daar later niets van terug, evenmin kreeg ik bericht, ofschoon al mijn jonkies een duidelijke telefoonring dragen. Misschien terecht gekomen in een Poolse lossing?

 

Wat doe je met al die colilijders? Vorige week was er eentje erg ziek. Hele vieze slijmerige mest, die overging in een gifgroene kleur. Het beestje voelde mager en slap aan en ik besloot haar apart te zetten. Ik denk dat ze momenteel aan de beterende hand is. Een kuurtje gaf ik nog niet. Vorig jaar experimenteerde ik met een colikuur van een bekende duivendokter, maar ik merkte weinig verschil in resultaat.  Kuurde ik, dan knapten ze na vijf dagen op of stierven binnen een etmaal. Deed ik niets, dan gebeurde hetzelfde. Momenteel geef ik al mijn jongen om de dag met royaal vlierbessensap doortrokken voer. 's Avonds een lichte mengeling klaarzetten en het sap erop doen. Dan flink roeren tot alles roserood kleurt en dan het sap erin laten trekken gedurende de nacht. 's Ochtends maak ik het rode voer rul met pikkoek, biergist en grit en dat moet het colileed verzachten. Vlierbessensap is geen tovermiddel!  Het ondersteunt hooguit de algemene gezondheid en doet iets voor de gemoedsrust van de liefhebber. Misschien gaat de vergelijking met de colikuur op. Soms heelt tijd de wonden. Naar schatting hebben momenteel 10 jongen coli. Ze zijn niet fit, produceren vieze mest en braken het voer uit. Ze zijn echter niet doodziek en ik neem ze gewoon mee ter africhting. Zou ik ze thuis laten, dan vreten ze hun kropjes misschien vol en dat wil ik juist niet. Bovendien missen ze de basis van hun opleiding, waardoor ze de aansluiting met de groep missen en de kans lopen verloren te gaan door gebrek aan ervaring. Het is dus kiezen tussen twee kwaden. Mochten de duiven komende week niet fitter worden, dan ga ik volgende week naar de duivendokter, wat in mijn geval dr. Nanne Wolff is.

 

Mijn oudste jongen zijn momenteel 13 weken. Mijn jongste jongen precies 9 weken. Je merkt, dat die laatsten het moeilijk hebben. Vaak komen ze los van de groep wat later thuis. Bij de inkorving voor de eerste prijsvlucht zijn de jongsten precies 11 weken. Het is een uitdaging om de allerjongsten toch aan de start te brengen van de eerste prijsvlucht. Ik denk, dat ik bij de komende africhtingen de allerjongsten apart los  en dan tot maximaal 10 kilometer. In de laatste week voor de eerste prijsvlucht gaan ze dan wat verder. Ze moeten wel een eerlijke kans krijgen!

 

Ten slotte een kleine verantwoording:

 

Hok 1  :  10 stuks

Hok 2  :  12 stuks

Hok 3  :  10 stuks

Hok 4  :   7  stuks

Hok 5  :  12 stuks

Hok 6  :  11 stuks

 

Van Henk Blankestijn zit er nog eentje, van Bram nog 4, van Henk Berentsen zijn ze nog alle vijf aanwezig, van Johan Gijsberts zit er eentje en van Bert Klein Haneveld nog eentje.

Vooral in hok 5 en 6 heerst er coli. Ik probeer de hokken zo schoon mogelijk te houden, geef ze veel vrijheid (frisse lucht) en breng zo mogelijk de duiven 's ochtends een stukje weg.

Met de langste dag stop ik met verduisteren. Ik hoop, dat dit een positieve invloed heeft op het ontstaan van nieuwe coligevallen en hoop tevens dat de duiven eindelijk uit zichzelf wegtrekken als de verduisteringsperiode voorbij is.

 

Het roofvogelprobleem is hanteerbaar. De afgelopen week werd het duifje van Bert Klein Haneveld bijna gepakt. Ze mist wat veertjes aan de bovenzijde van de vleugel. Mijn enige schimmel is inmiddels ook gesneuveld, maar het probleem is hanteerbaar. De duiven anticiperen goed op de komst van de havik in deze fase en trainen beter als de havik in de buurt is.

 

Mijn advies in deze periode voor iedereen luidt: breng je duiven gewoon weg, ook als er wat coli onder zit. Zijn ze zichtbaar erg ziek, dan zet ik ze apart. Tien kilometer is voor mij in geval van coli het maximum. Neem ze mee naar je werk of als je op visite gaat. Niet bij de pakken neerzitten, want ongetrainde en daardoor extra gestresste junioren raak je geheid kwijt als ze met onvoldoende oefening voor de leeuwen gegooid worden.